vituperatio
vituperatio (Latein)
Substantiv, f
| Kasus | Singular | Plural |
|---|---|---|
| Nominativ | vituperātio | vituperātiōnēs |
| Genitiv | vituperātiōnis | vituperātiōnum |
| Dativ | vituperātiōnī | vituperātiōnibus |
| Akkusativ | vituperātiōnem | vituperātiōnēs |
| Vokativ | vituperātio | vituperātiōnēs |
| Ablativ | vituperātiōne | vituperātiōnibus |
Worttrennung:
- vi·tu·pe·ra·tio, Genitiv: vi·tu·pe·ra·ti·o·nis
Bedeutungen:
- [1] Äußerung von negativer Kritik; Tadel, Schelte
Herkunft:
Gegenwörter:
- [1] laudatio, laus
Beispiele:
- [1] „Tria genera sunt causarum, quae recipere debet orator: demonstrativum, deliberativum, iudiciale. Demonstrativum est, quod tribuitur in alicuius certae personae laudem vel vituperationem.“ (Rhet. Her. 1,2)[2]
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „vituperatio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 3528.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „vituperatio“
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uituperatio“ Seite 2294.
Quellen:
- ↑ P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 2: M–Z, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „uituperatio“ Seite 2294.
- ↑ Friedrich Marx, Winfried Trillitzsch (Herausgeber): Incerti auctoris de ratione dicendi ad C. Herennium Lib. IV. In: Scripta quae manserunt omnia. stereotype, korr. und erw. 2. Auflage. Fasc. 2, B. G. Teubner, Leipzig 1964 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Erstauflage 1923), Seite 2.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.