nuntiare

nuntiare (Latein)

Verb

Zeitform Person Wortform
Präsens 1. Person Singular nūntiō
2. Person Singularnūntiās
3. Person Singularnūntiat
1. Person Pluralnūntiāmus
2. Person Pluralnūntiātis
3. Person Pluralnūntiant
Perfekt 1. Person Singularnūntiāvī
Imperfekt 1. Person Singularnūntiābam
Futur 1. Person Singularnūntiābō
PPP nūntiātus
Konjunktiv Präsens 1. Person Singularnūntiem
Imperativ Singularnūntiā
Pluralnūntiāte
Alle weiteren Formen: Flexion:nuntiare

Worttrennung:

nun·ti·a·re

Bedeutungen:

[1] transitiv: etwas mündlich verkünden, melden, anzeigen, ankündigen

Beispiele:

[1] „Ut vos in vostris voltis mercimoniis / emundis vendundisque me laetum lucris / adficere atque adiuvare in rebus omnibus, / et ut res rationesque vostrorum omnium / bene expedire voltis peregrique et domi, / bonoque atque amplo auctare perpetuo lucro / quasque incepistis res quasque inceptabitis, / et uti bonis vos vostrosque omnis nuntiis / me adficere voltis, ea adferam, ea ut nuntiem / quae maxume in rem vostram communem sient“ (Plaut. Amph. prol. 1–10)[1]

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:
[1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „nuntio“ (Zeno.org), Band 2, Spalte 1226-1227.
[1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „nuntio

Quellen:

  1. Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Amphitruo, Vers 1–10.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.