acutus
acūtus (Latein)
Adjektiv
| Nominativ Singular und Adverbia | ||||
|---|---|---|---|---|
| Steigerungsstufe | m | f | n | Adverb |
| Positiv | acūtus | acūta | acūtum | acūtē |
| Komparativ | acūtior | acūtior | acūtius | acūtius |
| Superlativ | acūtissimus | acūtissima | acūtissimum | acūtissimē |
| Alle weiteren Formen: Flexion:acutus | ||||
Worttrennung:
- a·cu·tus
Bedeutungen:
- [1] gegenständlich, figürlich: scharf, spitz
- [2] scharf für die Sinne
- [3] Menschen: von geistiger Schärfe: scharfsinnig, geistreich, treffend
- [4] gefahrvoll
- [5] genau wahrnehmend; scharf
Herkunft:
- Partizipialadjektiv von acuere → la
Gegenwörter:
- hebes, retusus, obtusus, …
Beispiele:
- [1] „acutum cultrum habeo, senis qui exenterem marsuppium.“ (Plaut. Epid. 185)[1]
- [1] „vide ut istic tibi sit acutus, Cario, culter probe.“ (Plaut. Mil. 1397)[2]
- [1] „He. sed qua faciest tuo’ sodalis Philocrates? Ar. dicam tibi: / macilento ore, naso acuto, corpore albo, oculis nigris, / subrufus aliquantum, crispus, cincinnatus.“ (Plaut. Capt. 646–648)[1]
- [2]
- [3] „catulus a sagaci sensu et acuto, ut Cato Catulus:“ (Var. LL 5,99)[3]
- [5] „rufus quidam, ventriosus, crassis suris, subniger, / magno capite, acutis oculis, ore rubicundo, admodum / magnis pedibus.“ (Plaut. Pseud. 1218–1220)[2]
Charakteristische Wortkombinationen:
- [1] sagitta acuta – spitze/scharfe Pfeile
- [2] odor acutus – stechender Geruch
- [2d] acuta voce – mit lauter/durchdringender Stimme
Wortbildungen:
Entlehnungen:
Übersetzungen
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1–4] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „1. acutus“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 98 f.
- [5] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „acutus“ Seite 35–36.
Quellen:
- 1 2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus I: Amphitruo, Asinaria, Aulularia, Bacchides, Captivi, Casina, Cistellaria, Curculio, Epidicus, Menaechmi, Mercator, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- 1 2 Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat).
- ↑ Marcus Terentius Varro; Georg Goetz, Fritz Schöll (Herausgeber): De lingua Latina. Quae supersunt. Accedunt grammaticorum Varronis librorum fragmenta. 1. Auflage. B. G. Teubner, Leipzig 1910 (Bibliotheca scriptorum Graecorum et Romanorum Teubneriana, Internet Archive), Seite 31.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.