abhibere
abhibere (Latein)
Verb
| Zeitform | Person | Wortform |
|---|---|---|
| Präsens | 1. Person Singular | abhibeō |
| 2. Person Singular | abhibēs | |
| 3. Person Singular | abhibet | |
| 1. Person Plural | abhibēmus | |
| 2. Person Plural | abhibētis | |
| 3. Person Plural | abhibent | |
| Perfekt | 1. Person Singular | — |
| Imperfekt | 1. Person Singular | abhibēbam |
| Futur | 1. Person Singular | abhibēbo |
| PPP | — | |
| Konjunktiv Präsens | 1. Person Singular | abhibeam |
| Imperativ | Singular | abhibē |
| Plural | abhibēte | |
| Alle weiteren Formen: Flexion:abhibere | ||
Anmerkung:
- Das Hapaxlegomenon[1] ist handschriftlich als adhibendust überliefert.[2]
Worttrennung:
- ab·hi·be·re
Bedeutungen:
- [1] transitiv: von sich fernhalten
Herkunft:
Beispiele:
- [1] „mille modis, Amor, ignorandust, / procul abhibendust atque apstandust; nam qui in amorem praecipitavit / peius perit quasi saxo saliat;“ (Plaut. Trin. 264–266)[3]
Übersetzungen
[1] transitiv: von sich fernhalten
Referenzen und weiterführende Informationen:
- [1] Karl Ernst Georges: Ausführliches lateinisch-deutsches Handwörterbuch. 8. Auflage. Hannover 1913 (Nachdruck Darmstadt 1998): „abhibeo“ (Zeno.org), Band 1, Spalte 15.
- [1] PONS Latein-Deutsch, Stichwort: „abhibeo“
- [1] Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
- [1] P. G. W. Glare: Oxford Latin Dictionary. 2. Auflage. Volume 1: A–L, Oxford University Press, Oxford 2012, ISBN 978-0-19-958031-6, „abhibeo“ Seite 6.
Quellen:
- ↑ Thesaurus Linguae Latinae. Editus auctoritate et consilio academiarum quinque Germanicarum: Berolinensis, Gottingensis, Lipsiensis, Monacensis, Vindobonensis. 1. Band A – Amyzon, Teubner, Leipzig 1900, ISBN 3-322-00000-1, „abhibeo“ Spalte 74.
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat)
- ↑ Titus Maccius Plautus: Comoediae. recognovit brevique adnotatione critica instruxit W. M. Lindsay. Nachdruck der 1. Auflage. Tomus II: Miles Gloriosus, Mostellaria, Persa, Poenulus, Pseudolus, Rudens, Stichus, Trinummus, Truculentus, Vidularia, Fragmenta, Oxford 1936 (Scriptorum Classicorum Bibliotheca Oxoniensis, Digitalisat), Trinummus, Vers 264–266.
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.