Flexion:accumbere
accumbere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu accumbere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | accumbere | accubuisse | accubitūrum, -am, -um esse |
| Passiv | accumbī | accubitum, -am, -um esse | accubitum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| accumbēns | accubitus, -a, -um | accubitūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| accumbendī | accumbendus, -a, -um | accubitum | accubitū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | accumbe! | — | accumbitō! | — |
| Sg. 3. Pers. | accumbitō! | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accumbite! | — | accumbitōte! | |
| Pl. 3. Pers. | accumbuntō! | — | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accumbō | accumbam | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accumbis | accumbās | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accumbit | accumbat | accumbitur | accumbātur |
| Pl. 1. Pers. | accumbimus | accumbāmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accumbitis | accumbātis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accumbunt | accumbant | — | — |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accumbēbam | accumberem | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accumbēbās | accumberēs | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accumbēbat | accumberet | accumbēbātur | accumberētur |
| Pl. 1. Pers. | accumbēbāmus | accumberēmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accumbēbātis | accumberētis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accumbēbant | accumberent | — | — |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accumbam | — | ||
| Sg. 2. Pers. | accumbēs | — | ||
| Sg. 3. Pers. | accumbet | accumbētur | ||
| Pl. 1. Pers. | accumbēmus | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accumbētis | — | ||
| Pl. 3. Pers. | accumbent | — | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accubuī | accubuerim | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accubuistī | accubueris | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accubuit | accubuerit | accubitum est | accubitum sit |
| Pl. 1. Pers. | accubuimus | accubuerimus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accubuistis | accubueritis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accubuērunt | accubuerint | — | — |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accubueram | accubuissem | — | — |
| Sg. 2. Pers. | accubuerās | accubuissēs | — | — |
| Sg. 3. Pers. | accubuerat | accubuisset | accubitum erat | accubitum esset |
| Pl. 1. Pers. | accubuerāmus | accubuissēmus | — | — |
| Pl. 2. Pers. | accubuerātis | accubuissētis | — | — |
| Pl. 3. Pers. | accubuerant | accubuissent | — | — |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | accubuerō | — | ||
| Sg. 2. Pers. | accubueris | — | ||
| Sg. 3. Pers. | accubuerit | accubitum erit | ||
| Pl. 1. Pers. | accubuerimus | — | ||
| Pl. 2. Pers. | accubueritis | — | ||
| Pl. 3. Pers. | accubuerint | — | ||
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.