Flexion:abscondere
abscondere (Konjugation) (Latein)
- zurück zu abscondere
Infinite Formen
| Infinitive | |||
|---|---|---|---|
| Infinitiv Präsens | Infinitiv Perfekt | Infinitiv Futur | |
| Aktiv | abscondere | abscondidisse | absconditūrum, -am, -um esse |
| Passiv | abscondī | absconditum, -am, -um esse | absconditum īrī |
| Partizipien | |||
| Präsens Aktiv | Perfekt Passiv | Futur Aktiv | |
| abscondēns | absconditus, -a, -um | absconditūrus, -a, -um | |
| Gerundium, Gerundivum, Supina | |||
| Gerundium | Gerundivum | Supinum I | Supinum II |
| abscondendī | abscondendus, -a, -um | absconditum | absconditū |
Finite Formen
Imperativ
| Person | Präsens | Futur | ||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | Aktiv | Passiv | |
| Sg. 2. Pers. | absconde! | abscondere! | absconditō! | absconditor! |
| Sg. 3. Pers. | absconditō! | absconditor! | ||
| Pl. 2. Pers. | abscondite! | abscondiminī! | absconditōte! | |
| Pl. 3. Pers. | absconduntō! | absconduntor! | ||
Indikativ und Konjunktiv
| Präsens | ||||
|---|---|---|---|---|
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondō | abscondam | abscondor | abscondar |
| Sg. 2. Pers. | abscondis | abscondās | absconderis | abscondāris |
| Sg. 3. Pers. | abscondit | abscondat | absconditur | abscondātur |
| Pl. 1. Pers. | abscondimus | abscondāmus | abscondimur | abscondāmur |
| Pl. 2. Pers. | absconditis | abscondātis | abscondiminī | abscondāmini |
| Pl. 3. Pers. | abscondunt | abscondant | absconduntur | abscondantur |
| Text | ||||
| Imperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondēbam | absconderem | abscondēbar | absconderer |
| Sg. 2. Pers. | abscondēbās | absconderēs | abscondēbāris | absconderēris |
| Sg. 3. Pers. | abscondēbat | absconderet | abscondēbātur | absconderētur |
| Pl. 1. Pers. | abscondēbāmus | absconderēmus | abscondēbāmur | absconderēmur |
| Pl. 2. Pers. | abscondēbātis | absconderētis | abscondēbāminī | absconderēminī |
| Pl. 3. Pers. | abscondēbant | absconderent | abscondēbantur | absconderentur |
| Text | ||||
| Futur I | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondam | abscondar | ||
| Sg. 2. Pers. | abscondēs | abscondēris | ||
| Sg. 3. Pers. | abscondet | abscondētur | ||
| Pl. 1. Pers. | abscondēmus | abscondēmur | ||
| Pl. 2. Pers. | abscondētis | abscondēminī | ||
| Pl. 3. Pers. | abscondent | abscondentur | ||
| Text | ||||
| Perfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondidī | abscondiderim | absconditus, -a, -um sum | absconditus, -a, -um sim |
| Sg. 2. Pers. | abscondidistī | abscondideris | absconditus, -a, -um es | absconditus, -a, -um sīs |
| Sg. 3. Pers. | abscondidit | abscondiderit | absconditus, -a, -um est | absconditus, -a, -um sit |
| Pl. 1. Pers. | abscondidimus | abscondiderimus | absconditī, -ae, -a sumus | absconditī, -ae, -a sīmus |
| Pl. 2. Pers. | abscondidistis | abscondideritis | absconditī, -ae, -a estis | absconditī, -ae, -a sītis |
| Pl. 3. Pers. | abscondidērunt | abscondiderint | absconditī, -ae, -a sunt | absconditī, -ae, -a sint |
| Text | ||||
| Plusquamperfekt | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondideram | abscondidissem | absconditus, -a, -um eram | absconditus, -a, -um essem |
| Sg. 2. Pers. | abscondiderās | abscondidissēs | absconditus, -a, -um erās | absconditus, -a, -um essēs |
| Sg. 3. Pers. | abscondiderat | abscondidisset | absconditus, -a, -um erat | absconditus, -a, -um esset |
| Pl. 1. Pers. | abscondiderāmus | abscondidissēmus | absconditī, -ae, -a erāmus | absconditī, -ae, -a essēmus |
| Pl. 2. Pers. | abscondiderātis | abscondidissētis | absconditī, -ae, -a erātis | absconditī, -ae, -a essētis |
| Pl. 3. Pers. | abscondiderant | abscondidissent | absconditī, -ae, -a erant | absconditī, -ae, -a essent |
| Text | ||||
| Futur II | ||||
| Aktiv | Passiv | |||
| Person | Indikativ | Konjunktiv | Indikativ | Konjunktiv |
| Sg. 1. Pers. | abscondiderō | absconditus, -a, -um erō | ||
| Sg. 2. Pers. | abscondideris | absconditus, -a, -um eris | ||
| Sg. 3. Pers. | abscondiderit | absconditus, -a, -um erit | ||
| Pl. 1. Pers. | abscondiderimus | absconditī, -ae, -a erimus | ||
| Pl. 2. Pers. | abscondideritis | absconditī, -ae, -a eritis | ||
| Pl. 3. Pers. | abscondiderint | absconditī, -ae, -a erunt | ||
Dieser Artikel wurde von Wiktionary herausgegeben. Der Text ist als Creative Commons - Attribution - Sharealike lizenziert. Möglicherweise können weitere Bestimmungen für Mediendateien gelten.